مژده ز میلاد ولی عشر                   هادی دین،  زاده ی خیرالبشر

مژده زمیلاد علی النقی                  هادی دین ، نوگل باغ تقی

سبط نبی  میر همه متقی                 شبل علی  بحر نقاوت  نقی

شاه عشر هادی جن وبشر              هادی دین زاده ی خیرالبشر--

مژده ز میلاد ولی زمن                       شبل علی  والد پاک حسن

ماه دهم بارقه ی ذوالمنن                  زاده ی زهرا وصی بوا لحسن 

شمس هدی پادشه بحروبر                هادی دین زاده ی خیر البشر

مژده زمیلاد شه ملک دین                    نور خدا سرور اهل یقین

محور دین عروه ی اهل یقین                حجت حق مظهر جان آفرین

شد بجهان ماه رخش جلوه گر               هادی دین زاده ی خیر البشر---

مژده زمیلاد شه تاجدار                           مطلع ایمان ولی کردگار

سرور خوبان به همه شهریار                     مفخر ایجاد ، مه باوقار

هادی خلق دو جهان سربسر                    هادی دین ، زاده ی  خیر البشر  ----

به نقل از دیوان آذر خراسانی -جلد اول-ص 134 -انتشارات طوس مشهد -چاپ سوم -1348 شمسی

----محبوس سامرا (امام هادی )---

هادی  آل نبی گشته گرفتار بلا               متوکل بنموده است بر او جور وجفا

شد چو وارد شه دین ، سامره ، جاداد ورا                در رباطی که بدی مسکن خیل غربا

اعتنایی چو به شانش ننمودی زنخست                  کرد بر وی ستم وظلم ، همان شو م دغا

حرم محترمش را زستمکاری خود                          داد ویرانه مکان، پیش گروه فقرا

گاه زندان وگهی حبس نظر بود زکین                        بیست ویک سال به تبعید بد آن شاه هدی

گه مکان داد ورا جای وحوشان از کین                  گاه تکلیف نمودش به شراب وبه غنا

گاه زندیق خطابش بنمودی زستم                     گاه دشمنام بدادی زجفا بر زهرا

گاه در مجلس خود مسخره ای می آورد             تاکه تقلیدکند از علی ، آن شیر خدا

گه فرستاد زکین ،بهر تفحص در شب                   عده ای را بهمان خانه که بد ابن رضا

گه بزندان جفا بود مقید از کین                      گاه اندر غل وزنجیر بدی آن مولا

خون دل از خلفا خورد ، شه از ظلم وستم         تاکه مسموم شدی آن خلف بدر  دجا

شد چو از زهر جفا کشته  نقی خسرو دین            غرق ماتم شدی از رحلت وی، سامرا

لب ببند(آهی ) ازاین وقعه ی جانسوز دگر         که زدی آتش ازاین غم بدل خیر نسا   --

نقل از دیوان آهی -جلد دوم -ص 216 -سروده ی علی آهی -انتشارات خزر -تهران---